Opkiktoer 2018


hotel Gasthof Rössle

Hans van Beek heeft heel rap (oud-coureur hè) zijn verslag gemaakt en ingeleverd.
Je hebt zijn belevenissen al op onze Facebookpagina kunnen lezen.
Nu is het verslag ook op de site te zien.


Inleiding

Als nieuweling viel mij de eer te beurt om het verslag van deze editie te mogen schrijven. Alhoewel, nieuw ben ik niet helemaal meer, maar voor mij was het wel de eerste keer dat ik ben meegegaan met de inmiddels legendarische opkiktoer, die ik nu ook op mijn bucketlist kan afvinken.
Jarenlang heeft Erik, als één van de mogelijkmakers, me aan mijn hoofd gezeurd om ook maar eens mee te gaan, temeer omdat een groot aantal mede-maffers (motormaf leden) me al zijn voorgegaan en nog steeds mee gaan. Dus bij dezen nog maar even voorstellen: Ik ben Hans van Beek en bij het ter perse gaan van deze editie nog net 54 jaar.
Tegenwoordig in het gezelschap van een fonkelnieuwe (witte) Triumph Tiger 1200 XRt, maar in het verleden bijna alleen Suzuki's gereden (GSX-R, ben inmiddels de tel kwijtgeraakt), zowel op straat als voor de race. Altijd had ik de smoes dat ik vanwege het racen geen tijd had, maar nu ik inmiddels al een aantal jaren gestopt ben, was dat geen excuus meer. Dus toen Erik me weer benaderde en ik ook nog eens van plan was een nieuwe motor te kopen, dacht ik, ach ja, waarom ook niet… En zo geschiedde en zit ik inmiddels een verslag te typen.

Dus... here we go!
Voor alle volledigheid, begin ik met het programma (niet in de laatste plaats als geheugensteuntje):
" Zaterdag 2 juni - dag 1 heenreis naar Frohnstetten (681 km)
" Zondag 3 juni - dag 2 Schwarzwald nord(423 km)
" Maandag 4 juni - dag 3 Österreich (466 km)
" Dinsdag 5 juni - dag 4 Schwarzwald süd (477 km)
" Woensdag 6 juni - dag 5 naar Heimbuchenthal (415 km)
" Donderdag 7 juni - dag 6 terugreis (524 km)

Voor de statistieken, in totaal 2.986 km, maar in werkelijkheid heeft iedereen meer dan 3.000 km gereden, al is het alleen maar omdat een afslag nog wel eens gemist werd vanwege een te leuke bocht??

Vrijdag 1 juni

Alhoewel geen officiële opkiktoer dag, zijn vele opkikkers al afgereisd naar een punt in Duitsland waar de leuke route begint, om de vervelende snelweg km's maar alvast gehad te hebben en op de zaterdag een acceptabel aantal km's te kunnen rijden. Zo had ik op het laatste moment besloten om ook maar vast op vrijdagmiddag te gaan en had in alle haast even snel wat geboekt via een bekende boekingssite. Viel nog niet mee om iets te vinden in de buurt van Blankenheim, bijna alles in de buurt zat al vol. Toch had ik nog wat kunnen vinden in Urfey (nooit van gehoord).

Helaas was het vrijdag enorm slecht weer, maar ik besloot op zeker moment toch te vertrekken. Dus regenpak aan (wat overigens de enige keer zou worden gedurende de hele toer) en de Tiger de sporen gegeven richting Urfey. Na een toch wel langer dan geplande reis, niet in de laatste plaats vanwege de duitse spits en de overbekende baustellen, belandde ik in Urfey, wat niet meer bleek dan een nederzetting uit lang vervlogen tijden. Ondanks dat er maar een paar huizen stonden, kon ik het hotel niet vinden en was ik ook nog in een digitaal wak terecht gekomen, zodat ik ook niets op google kon opzoeken.
Dan maar ouderwets mensen aanspreken en de weg vragen… Bleek ik c.a. 20 meter van het door mij geboekte onderkomen vandaan te staan… Het was dus geen hotel, ik had een volledig huis gehuurd voor enkele luttele euro tientjes??
hotel Urfey
Helaas had ik er niet op gerekend dat ik zelf voor mijn eten zou moeten zorgen, dus moest ik het doen met wat schamele restjes die vorige bewoners hadden achtergelaten. Een restaurant was het dorp niet rijk, evenals een winkel, dus de voorgenomen schnitzel en een lekker biertje moesten nog maar even een dagje wachten?? Gelukkig hadden ze nog wel ergens een elektrisch kacheltje staan, zodat ik in ieder geval mijn kleren kon drogen en de echte toer in een droog pak kon aanvangen. Doordat er wel wifi aanwezig was, kon ik gelukkig nog wel even meegenieten van de mooie eet en drink foto's van Erik en de Westfriese delegatie, die in een naastgelegen dorp waren neergestreken??

Zaterdag 2 juni

Toen ik zaterdag opstond, bleek het gelukkig droog te zijn. Nog geen zon te zien, maar de temperatuur was al best aangenaam. Na een uiterst karig ontbijt (beker chocolademelk) besloot ik maar snel te vertrekken. Eerst maar eens op zoek naar een benzinepomp, want de Tiger gaf aan ook nog maar 30 km te kunnen rijden en dat gaf mij ook de gelegenheid om het gemiste ontbijt nog enigszins goed te maken. Nadat dit allemaal gelukt was en het nog steeds erg vroeg was (7 uur), kon de toer pret voor mij beginnen.
Naarmate de dag vorderde werd het weer steeds beter, de zon begon te schijnen en de regen was in geen velden of wegen meer te bekennen. Ik heb genoten van alle mooie wegen door de Eifel, Moezel en de wegen richting de eindbestemming. Op die manier kon ik ook mijn motor alvast wat leren kennen, want per slot van rekening was hij nog maar nauwelijks ingereden en voor mij een compleet nieuwe fiets, boordevol elektronica. Al spelend en genietend was de rit sneller voorbij dan ik verwacht had en bereikte ik Hotel-Gasthof Rössle in Frohnstetten Hotel Gasthof Rössle. Daar aangekomen stond er slechts alleen de BMW van Ron voor de deur, dus ik was de 2e die aankwam. Nadat ik met Ron had kennisgemaakt, was het tijd om mijn spullen naar de kamer te brengen en even lekker te douchen. Want nu had ik toch wel enorm veel zin in dat eerste biertje... Dat volgde al snel en niet zo'n kleintje ook:
biertje
Inmiddels druppelde er groepjes opkikkers binnen en zo ook de mede-maffers JP, Etienne en Martin, aangevuld door Twan. Na een hartelijk weerzien en een gezellig avondje sloot ik me bij hun aan, want alleen rijden is voor mij toch maar de helft van het plezier. En per slot van rekening hadden we vroeger ook redelijk veel samen gereden, als was dat hoofdzakelijk op het circuit. Tijdens de maaltijd nam Martin het woord, hier en daar gesouffleerd door Erik en vertelde ook dat mede mogelijkmaker Ronald door omstandigheden niet aanwezig zou zijn. Daarnaast passeerden een aantal huishoudelijk zaken de revue, alsmede een vooruitblik op de route van morgen en de daarbij behorende weersverwachting. Vervolgens werden geheel volgens traditie de t-shirts uitgereikt, waar ik dus inmiddels een trotse bezitter van ben
het shirt
Het bleef daarna nog lang gezellig....

Zondag 3 juni

Na een goede nachtrust gehad te hebben (wel wat vroeg wakker door de kerkklokken die al om 6 uur begonnen te luiden), konden we aanschuiven aan het ontbijt. Zo'n eerste keer even zoeken waar alles stond, maar dat was geen probleem. Vandaag stond een mooie route op het programma richting het noordelijk deel van het zwarte woud, met daarin een aantal hoogtepunten als de Deutsche Alpenstrasse en de Schwarzwaldhochstrasse, die ik beide alleen kende van de Youtube video's die ik inmiddels had gezien. Dus na het ontbijt snel verkleden en naar de motor, om aan al dat moois te kunnen beginnen.

Daar wachtte me echter een verrassing, want toen ik de motor tot leven wilde wekken, kwamen er alleen maar een paar piepjes uit en weigerde hij alle dienst. Handig al die elektronica, maar als het niet werkt kun je ook helemaal niets meer. Aangezien de Tiger niet meer met een sleutel wordt gestart, nog even gechecked of de transponder wel aan stond, maar dat bleek wel het geval. Verdachte nummer 1 was de accu, dus die maar even checken, al was hij natuurlijk ook gloednieuw. Twan stelde voor om even accu's te wisselen om dat ook te kunnen uitsluiten. Zo gezegd, zo gedaan… Alleen Twan zijn motor bleek ook prima te starten op mijn accu, dus dat was het niet. Ik zag mijn opkiktoer al langzaam in rook opgaan, dus de accu weer teruggebouwd en op zoek gaan naar een dealer (maar het was ook nog eens zondag). In een soort van wanhoopsdaad zette ik het contact nog een keer aan en in plaats van die vervelende piepjes, startte alles op, kwam het Triumph logo weer in beeld en bleek alles weer te werken. Geen idee wat er nu aan de hand geweest is, maar hij deed het. Zeurde wel wat dat de accu eruit is geweest en had e.e.a. settings gereset, maar ik kon weer rijden!

Kortom, de toer kon nu echt van start gaan. Door alle consternatie voelde ik me niet helemaal op en top en moest wel weer even het vertrouwen in de motor terugwinnen, maar dat ging gaandeweg de dag helemaal goed komen. Met Martin als enthousiaste voorrijder kwam het tempo er al lekker in en bleken we qua tempo goed bij elkaar te passen. Het weer was trouwens ook meer dan goed, dus dat draagt allemaal bij aan een geweldige rit. Uiteraard moest ook de inwendige mensen weer wat versterkt worden, want het ontbijt was inmiddels al even geleden en stiekem hadden we best veel tijd verloren met het knutselen aan mijn motor. Maar de eerste schnitzels waren een feit.
mooi zitten
Na de meer dan voortreffelijke lunch (?) hebben we ons best gedaan om de after lunch dip er zo snel mogelijk uit te rijden en dat lukt lukte best aardig. Maar het was ook nog best aanpoten om op een fatsoenlijke tijd terug te zijn in het hotel als je laat vertrekt en ook nog eens uitgebreid gaat lunchen. Ergens rond half 7 hadden we de route afgerond en was het toch wel ernstig tijd geworden voor zo'n grote gele rakker, want rijden maakt enorm dorstig??

Voor het eten was het weer tijd voor Martin's praatje waarin de dag gememoreerd werd (alles goed verlopen), de route (mooi) en het weerbericht (goed weer) voor de volgende dag werden toegelicht en natuurlijk de logistiek rondom het buffet werd bepaald (welke tafel mocht eerst...). Het feit dat wij hadden plaatsgenomen aan de tafel die gisteren als eerste ter buffet mocht, was natuurlijk louter toeval. Maar we hadden de schijn tegen, dus mochten we als laatste?? En weer bleef het na het eten nog lang gezellig.

Maandag 4 juni

Na wederom een goede, maar korte nachtrust gehad te hebben, begon ook het ontbijt weer vertrouwd aan te voelen. Er begint zich ook langzaam een beeld af te tekenen van vroege en late ontbijters. Maar uiteindelijk was iedereen gereed voor weer een geweldige dag.

Ik had het volste vertrouwen dat mijn motor vandaag in een keer zou starten en dat vertrouwen was, in tegenstelling wat een aantal mede opkikkers dachten, geheel terecht. We hoefden alleen nog maar even te tanken en dan kon de toer weer beginnen. En zeg nou zelf, dat is met alle elektronische hulpmiddelen van tegenwoordig een fluitje van een cent. Toch? Hmm, bleek toch wat lastiger, dus gewoon de verkeerde kant op rijden, om vervolgens een aantal minuten later weer langs het hotel te komen, waar uiteraard op dat moment iedereen buiten zit?? Uiteindelijk is het ons toch gelukt om de brommers van benzine te voorzien en begon de toer van dag 3, die ons onder meer naar Oostenrijk zou voeren, met als hoogtepunt het Namlos Tal.

Inmiddels al behoorlijk gewend aan de hele dag motorrijden in een gepast toer tempo, begint zich ook hier een bepaald patroon af te tekenen binnen de groep. Iedereen heeft zo zijn favoriete delen, of voelt zich op bepaalde moment lekker waardoor ze steevast voorin te vinden zijn, om zich wat latere weer wat te laten afzakken. Alleen voor Martin, die steevast voorop rijdt, lijkt dat minder te gelden. Als op rails dirigeert hij ons door de mooiste bochten, soms zelfs als ze niet eens bij de route hoorden?? Aan het einde van het Namlos Tal moet er natuurlijk nog even een fotootje gemaakt worden.
met z'n vieren?
JP staat er niet op, maar iemand moest per slot van rekening ook de foto maken.

Omdat de hele dag rijden ook hongerig maakt, moest er ook nog wat gegeten worden. Maar iedere dag schnitzel schijnt ook te gaan vervelen, dus vandaag zijn we voor een wat gezondere variant gegaan:
met z'n vieren?
En na zoveel gezonds, kun je 's avonds met een gerust geweten nog een biertje extra nemen??

De rest van de dagroute liep geheel volgens planning en aan het eind van de middag keerde we weer voldaan terug naar het hotel, weer de eerste goudgele rakkers alweer op ons stonden te wachten. Na een verkwikkende douche konden we nog even lekker in de zon en onder het genot van voornoemde versnapering, nagenieten van weer een geweldige dag vol rijplezier. Nadat we aan de eettafels hadden plaatsgenomen in afwachting van het eten, werd ik even door Martin en Erik apart genomen en werd me uitgelegd dat het traditie was om een nieuwkomer te vragen het verslag van de toer te schrijven en dat mij de eer te beurt was gevallen om deze traditie invulling te geven. Natuurlijk had ik daar geen problemen mee, want wie ben ik om traditie te breken, zo de eerste keer?? Tijdens het dagelijkse praatje van Martin werd het feit dat ze op dag 1 vergeten waren de nieuwkomers welkom te heten, dan wel aan de rest voor te stellen, goed gemaakt waardoor we alsnog onder luid applaus werden opgenomen in de groep?? En uiteraard werd er ook nog even aangegeven dat mij de eer te beurt was gevallen dit verslag te schrijven. De avond werd natuurlijk benut om een paar overgebleven biertjes op te maken onder het genot van sterke en soms wat minder sterke verhalen.

Dinsdag 5 juni

Het begin van de dag is inmiddels vrij standaard, want we gaan vandaag dag 4 bijschrijven, die ons wederom door het zwarte woud voert, maar dan het zuidelijke deel. Toch gaan we vandaag wederom over de Schwarzwaldhochstrasse.

Om de een of andere reden hadden we voor vandaag 2 route delen, elk van ongeveer 230 km, waarbij je dan toch al snel het idee hebt dat het allemaal niet zoveel is, maar dan voor het gemak vergeet dat er nog zo'n stuk achteraankomt?? We vertrokken wederom als eerste groep, want de ervaring heeft inmiddels geleerd dat er altijd wel iets gebeurt waardoor we toch de hele dag nodig hebben om weer op tijd voor het eten in het hotel terug te keren. Ook hadden we besloten dat we onderweg voor de verandering een keer foto's zouden gaan maken van de omgeving. Je moet thuis toch ook wel aankomen met in ieder geval een aantal cultureel verantwoorde plaatjes??
uitzicht
Maar daarna gingen we ons natuurlijk weer met serieuzere zaken gaan bezighouden… De toer! Nadat we we ons daar weer fanatiek op gestort hadden en we toch alle tijd hadden, besloten we na de nodige adrenalinekicks ergens een bakkie te gaan doen, net als zo'n beetje alle andere opkiktoergroepjes dat ook op dezelfde plek deden?? Gezellig, dus dan maar met z'n allen aan de schwarzwaldkirschtorte!
Torte!
Oke, gebakje bij de koffie is lekker, maar dit was gewoon lunch?? Na dit intermezzo zijn we weer snel overgegaan tot de orde van de dag, want de Schwarzwaldhochstrasse stond ook nog op het programma. Het was wederom genieten en moe maar voldaan arriveerden we weer in het hotel.

Ook nu weer het beproefde scenario, snel even douchen, omkleden en voorkomen dat het hotel met een bieroverschot zou blijven zitten. En dat laatste werd natuurlijk tijdelijk onderbroken voor het eten, waar Martin het gebruikelijke praatje had, waarbij hij het vermoeden uitsprak dat een aantal mensen in de groep wellicht russische genen had, gezien hun eetgedrag :) Met andere woorden, eet op wat je opschept zodat ook de laatsten nog wat hebben.

De maaltijd verliep verder uiterst ordentelijk en restte ons alleen nog maar het toetje. Nu was een niet met name te noemen persoon van ons groepje even weg op het moment dat het toetje werd opgediend en bleek het toetje een alleraardigst bolletje ijs met nog wat dingetjes op een bordje. Daarnaast stond er al de hele avond een schaaltje op tafel met 2 bolletjes, waarvan er 1 heel erg leek op een bolletje frambozenijs, maar het allerminst was. Waarschijnlijk een Duitse lekkernij voor op een broodje, die onze smaakpapillen niet kon bekoren (het was verschrikkelijk zout). Uiteraard kwam er iemand op het idee om het betreffende toetje van de afwezige te verrijken met dat lekker uitziende roze bolletje… Gewoon omdat het kan ??
Klik hier voor de videoVideootje De reactie… priceless! Maar uiteraard is dit geleend, dus vanaf nu is het oppassen geblazen.

Gelukkig hebben we ook deze avond het bieroverschot weten te voorkomen en in die wetenschap zijn we weer voldaan gaan slapen.

Woensdag 6 juni

Ook nu weer heerlijk geslapen, vroeg gewekt door de kerkklokken en daardoor weer heel erg op tijd aan het ontbijt. Vandaag stond de rit naar Heimbuchenthal op het programma, dus iedereen kon voor de verandering weer eens met bagage rijden. Toch fijn om 3 dagen zonder bagage te kunnen rijden. Wegens omstandigheden moest ik vandaag naar huis en heb ervoor gekozen om zo snel mogelijk de snelweg op te zoeken om de 670 km naar huis weg te trappen. Snel is overigens nogal relatief, want de eerste 30 km zat ik redelijk vast in wat je met enige fantasie best wel een ochtendspits zou kunnen noemen. Ook onderweg op de snelweg heb ik regelmatig kunnen genieten van de nodige baustellen, maar uiteindelijk was ik 's middags om 15.00 uur thuis en kon toch terugkijken op een geweldig mooi evenement.

Donderdag 7 juni

Voor de rest van de opkikkers was het vandaag de laatste dag en mochten zij vanuit Heimbuchenthal de thuisreis beginnen, met nog een mooie laatste route in het verschiet van slechts 524 km. Maar dan sta je aan de Nederlands grens net voorbij Arnhem en voor velen is het dan nog een paar 100 saaie km's naar huis??

Proloog

Alhoewel ik niet de volledige toer heb kunnen uitrijden, heb ik toch wel een behoorlijk beeld gekregen van het fenomeen "Opkiktoer" en kan niets anders doen dan Erik volledig gelijk te geven. Het was een geweldige week, schitteren routes, mooi weer en een fantastische sfeer onderling.
Uiteraard waren er de nodige cultuurverschillen tussen provincies onderling, met af en toe zelfs een taalbarrière, maar dat speelde 's avonds onder het genot van een biertje (of 2 …) geen enkele rol?? Ik heb redelijk wat motor-weekendjes achter de rug, maar er zijn er maar weinig met zulke mooie en lange routes.

Terugkomend op waar ik het verslag mee begon, het is niet slechts het afvinken van een item op mijn bucketlist, maar iets wat absoluut voor herhaling vatbaar is. Nogmaals dank aan de mogelijkmakers, maar ook aan alle andere deelnemers en tot de volgende editie.
de brommers
Speciale dank aan Martin, Etienne, JP en Twan

Groeten en tot volgend jaar, Hans


Meerijden?

Ook in 2019 is er weer een Opkiktoer! Begin december sturen we de bij ons bekende toerders bericht. Wil je ook uitgenodigd worden, stuur dan een mailtje naar de Mogelijkmakers: Mail de mogelijkmakers!

De verslagen en de foto´s van de 2002 Opkiktoer 2002, 2003 Opkiktoer 2003, 2004 Opkiktoer 2004, 2005 Opkiktoer 2005, 2006 Opkiktoer 2006, 2007 Opkiktoer 2007, 2008 Opkiktoer 2008, 2009 Opkiktoer 2009, 2010 Opkiktoer 2010, 2011 Opkiktoer 2011, 2012 Opkiktoer 2012, 2013 Opkiktoer 2013, 2014 Opkiktoer 2014, 2015 Opkiktoer 2015 en 2016 Opkiktoer 2016 en 2017 Opkiktoer 2017 toer geven je een beeld van hoe de toer elk jaar 'draait'.






Opkiktoer 2018