Dit jaar ben ik, Jan van Holsteijn de uitverkorene (!?) verslag te doen van de Opkiktoer. Maak gelijk de excuses voor taal en typefouten en ook de chronologische volgorde kan afwijken van wat anderen hebben meegemaakt.
Maar heb niets genotuleerd en type nu het verslag een week nadat ik weer thuis ben. Zo zit het verslag in mijn herinnering, nogmaals hiervoor mijn excuus.
Verder nog een opmerking van de schrijver dezes dat het wel erg veel werk is (zullen de lezers met mij eens zijn) voor een bus kettingspray terwijl wij met een cardanmotor rondrijden.
Samen met mijn vrouw Carla rij ik een BMW K1200LT van 2004 met 115.000 km op de teller, volgens velen beter bekend als het "Battleship Galactica".
Wij hebben vorig jaar niet meegereden. Door een ongeval in 2013 heb ik een heupkom gebroken waardoor zenuwen zorgden voor zitpijn maar na aantal injecties en aanpassing van zadel gaan we voor het eerst in 2 jaar
weer een toer doen en zien of ik weer lang genoeg in het zadel kan blijven.
Een Opkiktoer is hier zeer geschikt voor; we blijven aantal dagen in 1 hotel dus een rustdag kan dan altijd en belangrijker het is een toer met
veelal sportieve rijders die stevig doorrijden en dat ook van anderen kunnen hebben.
|
Na een prachtige 1e opkiktoer beleeft te hebben in 2014, was ik in 2015 weer van de partij! Jongens, jongens. Wat is dit verslavend!
|
Dag 1
Tevoren nieuwe banden erop gelegd, zowiezo nodig daar we met een set zo'n 3.500 km doen en de weersvoorspellingen waren op zijn zachts gezegd niet goed, kou, nat en vorst zelfs.
Dus veel warme en vochtbuitenhoudend spul mee. Zaterdagmorgen giet het dan ook en de leren jas blijft thuis. Textieljas dan maar en zo stappen we op voor eerst 260 km aanloop naar Hummel wat het begin is van de route.
Niks anders dan regen maar na 2 uur zitten, wat overigens prima gaat op het aangepaste zadel, gaat het beginnen. De volgende 100 km ook nog regen, wat glibbert de LT zeg op de nieuwe banden: weinig grip.
Dan bij een imbiss een aantal motoren van de mc de Fendert, dus wij bakkie en wat te eten en schuiven bij ze aan om wat op te warmen en wat droogs aan te doen.
Mooi is het als ze weg gaan en wij nog zitten te eten; de waardin vraagt of wij niet bij hun horen, ik ken ze niet zeg ik, waarop ze naar buiten schiet en ze geld gaat geven, doe "alles zusammen" had Jan van Sprundel
gezegd en ze dacht dat wij bij ze hoorden. Hmm hadden we bijna voor niks gegeten, jammer.
Gokje, regenbroek uit het is nu droog en zo rijden we tot het hotel. We krijgen op het eind nog wel wat miezer , maar spannender dan een omleiding die we negeren wordt het niet deze vakantie.
Achteraf blijkt 5 km eerst split dan klei erg natte klei met sporen en heb ik alle geluk nodig om het gevaarte met ons erop overend te houden en naar het end te sturen, wat lukt maar het zweet gutst uit de poriën.
Als we even wat rustig uitrijden moet ik Carla beloven NIET meer te offroaden.
Een aantal motoren is al gearriveerd, sommige ook onder een dikke laag klei, andere schoon maar die hebben omgereden of met de hotelcleaner de motor weer gezuiverd. Goed idee, doe ik ook want de LT ziet er niet uit.
Mooi hotel en na warme douche snel aan een bier om de dag van zo'n 640 km door te nemen. 's Avonds ontvangen we na het dagelijkse praatje en welkom het felbegeerde T-shirt, dat ook dit jaar weer zeer origineel is.
Alleen worden de kleurpotloden om ze in te kleuren er niet bijgeleverd.
Verder weer hartelijk weerzien van een hoop mensen die we 2 jaar niet gezien hebben, er is altijd wel een harde kern die jaarlijks mee gaat en het wordt dan ook laat eer we het bed opzoeken.
|
Zaterdag 25 april
Vertrekdag!
Wekkertje om 05.30 uur gezet, was ruim ervoor al wakker, zodat ik om 6.00 uur kon vertrekken richting Wouwse tol (bij Bergen op Zoom) om hier de andere leden van Mc de Fendert te ontmoeten.
Om 07.30 reden we daadwerkelijk weg om zo snel mogelijk onze eerste tank van de dag leeg te rijden over de snelweg Luik/Verviers. Dit gebeurde in rap tempo want onze voorrijder Jan van Sprundel had er zin in,
zodat we binnen 1,5 uur leeg stonden en 200km + verder waren.
Even een bak koffie doen om vervolgens gauw de binnendoorwegen op te duiken en verderop de route op te pakken. Helaas begon het ook flink door te regenen en het was lang droog geweest, zodat het schuim op het asfalt stond.
Rustig maar aan doen was het advies, we willen hem tenslotte wel uitrijden!
Eenmaal aangekomen in hotel Christel in Heimbuchenthal zagen we Jos en Maurice wel, maar onze andere twee leden (Menno en Maarten) uit het oosten van het land niet. Menno was helaas gevallen en in de sloot beland,
net aan het begin van de route toen deze binnendoor ging. Menno kwam later op de motor van Maarten en Maarten werd opgehaald om zijn bekende Honda op te halen en kwam de andere morgen naar het volgende hotel.
's Avonds bij het eten hoorden we van de organisatie dat er nog iemand uitgevallen was. Was net 30 km van huis en toen gevallen, met als gevolg een gebroken sleutelbeen.
Ook de Ducati van Edwin Brandsma had hem in de steek gelaten! Kwam het door zijn zelf gemonteerde handvatverwarming? Maar gelukkig kwam er 's avonds nog vervangend vervoer voor hem!
Een Triumph, waar die ook prima mee uit de voeten kon, bleek later.
Ook kregen we bij het eten de befaamde opkik T-shirts uitgereikt en kreeg ik zelf nog een presentje voor mijn ingeleverde verslag van vorig jaar.
|
Dag 2
Zon als ik de gordijnen open doe, anders dan voorspeld maar welkom. Na een goed ontbijt gaan we rond 9 weer rijden, vrienden van ons Peter en Sandra Boelen staan hun Goldwings nog af te spuiten, dus we besluiten tot de
koffiestop alleen te rijden.
De weg is nu droog en we zijn nog niet helemaal gewend aan de LT, bochten nemen gaat nog niet soepeltjes. Samen met bagage brengt de LT zo'n kleine 600 kg op de weg en daar kunnen we nu eerst
wat aan wennen voor we met de Goldwings samen gaan rijden. De weg is nog wat nat in het begin dus niet te hard, zet hem zo hier en daar wat om, de Metzelers zijn niet zo goed in nat weer, maar als de baan eenmaal droog
is gaat ie erg goed.
Erg mooie route met vlotte doorgaande wegen waar de snelheden flink omhoog gaan. Na de lunch rijden we verder met Peter en Sandra, we zijn nu ingereden en met Peter voorop en Sandra erna en wij laatste
om de gaten dicht te rijden toeren we de verdere toer samen (er wordt wel beweerd dat we er een race van maakten om zoveel mogelijk deelnemers in te halen, maar dat kan niet waar zijn).
Er is niks mooier dan ingehaald worden door een groep en dan aanpikken en met ze mee rijden tot een stop. Vaak gaan ze er vroeg af, wij kunnen zo'n 300 km op een tank en de sportmotors zo 150 km.
Alleen als het wegdek hobbelig is moet het wat rustiger; Carla wil wel comfortabel zitten en anders krijgt ze rugpijn en dat is niet fijn.
We rijden tot 3 keer langs een bui waar sommige minder fortuinlijk zijn en komen bij een pizzeria waar veel opkikkers zitten. Kijk pizza daar houden we van, dus stoppen!! Mooie rit verder, waarbij we een grote razzia
van de politie van de andere kant naderen waarbij veel motoren aan de kant zijn gezet.
Afgetankt komen we bij Zum Bräu, ons wellnessresort voor 3 dagen, lekker met een zwembad en sauna en zonneweide.
Maar nu eerst een biertje! Grote pullen hier voor een zacht prijsje, kijk daar houden wij van!
Heerlijk eten hier en flink wat afgelachen met Menno, Sjoerd, Wouter en de weer herstelde Jolanda, hoe later het werd temeer onzin eruit kwam.
|
Zondag 26 april
Tweede dag van de opkiktoer, wegdek was nog nat maar er kwam een waterig zonnetje aan de hemel. Na een uurtje rijden, droogde het wegdek langzaam op zodat het echte sturen kon gaan beginnen!
Bij een tankstop kwam er opeens een KTM aangehobbeld, het bleek de 1 cilinder KTM van Jan de Vries te zijn die geen koppeling meer had. Een korte blik erop en het bleek dat het peil van de hydraulische vloeistof te laag stond.
Gelukkig verkochten ze dat bij het tankstation zodat hij ook weer op pad kon zonder gekke acrobatische stunten uit te halen.
Onze voorrijder Jan kreeg rond de middag honger en of hij het rook stopte hij precies bij een Pizza tent. Deze eigenaar had het gauw in de gaten dat we wel eens niet de enige motorrijders konden zijn
en begon daarom als een bezetene zijn terras af te drogen. Hadden nog niet besteld of Ingrid stopte met der groepje. Later stopte ook nog Sandra en Peter Boelen met hun twee Goldwings.
Vlak voordat we wilden vertrekken kwam Jos nog aan met zijn metgezel. Die konden mooi onze resten opeten, want de pizza's kregen we maar voor de helft op zo groot als ze waren! Zodat ze mooi konden aanpikken.
|
Dag 3
Maandag begint weer met vol zon, dacht altijd dat wij in Nederland de slechtste voorspellers hadden maar hier in Duitsland zitten ze der nog meer naast: de 4 graden wordt vandaag 24 dus de voering kan eruit en
alle ritsen open. Lekker "licht" rijden vandaag, zonder bagage scheelt toch wel 10 kg! Met een rondrit door Tsjechië en Oostenrijk.
Aan de grens met Tsjechië tanken voor € 1.10, is toch weer lekker verdiend. Zo denken velen want er staan veel motoren, ofwel voor de goedkope benzine, de koffie, of de dames van lichte zeden die uiterst
schaars gekleed gaan met dit prachtige weer. Tsjechië is ook erg mooi, met smalle en wel hobbelige wegen met veel split erop maar onze toerbuffels voelen zich hier beter thuis dan onze collega buikschuivers die niet
zulke comfortvering en zadels hebben.
Wel kan onze route hier en daar anders zijn dan de originele; Peter is niet van de pontjes en die zitten er nogal in dit jaar en die haalt ie eruit indien mogelijk. Van 1 hebben we zeker geen spijt met een onverhard pad ernaar toe
en klein zodat ie met onze drie brommers al vol zou zijn geweest.
Erg kort is ons verblijf in Tsjechië tot veler opluchting denk ik en het gas kan er weer op nu we weer in Oostenrijk zijn. Veel asfaltlinten die door kort gemaaid gras liggen, wat het rijden tot echt genieten maakt
(fahrvergnugen zeg maar).
Dit is echt de mooiste rit van de toer; veel mooie dorpjes en het weer maakt dat de banden tot het uiterste kunnen worden gebruikt. De Goldwings gaan wel erg schadelijk lopen met een route als vandaag,
dus een pompstation wordt nog net op tijd gevonden.
Een stuk voor het hotel komen er zeeeeer snelle mannuh voorbij en wij pikken aan en als ze afslaan volgen we zonder op de gps te letten. Ik zie de fout en rem na een stuk en zie in mijn spiegel dat de BMW van Menno
zich in mijn LT dreigt te penetreren, een laatste stuurmanoeuvre voorkomt het. Ja zegt Menno ik zat net op de gps te kijken dat we verkeerd reden. Allen gekeerd en met 10 tegelijk weer de route op.
Het leek wel de motogp, zo schouder aan schouder. Na een dringend advies van Carla het gas maar wat dicht gedaan, ze had groot gelijk, moet wel leuk blijven.
Heerlijk weer terug in hotel, eerst maar eens wat zwemmen en wat zonnen op de ligweide voor we aanschuiven om de dag door te nemen met een pul lokaal bier (Kollnburger Bräu) wat erg goed smaakt.
Een ieder is zeer goed gemutst, kan ook niet anders, vorig jaar alleen maar regen met de opkik en nu slecht voorspeld maar superweer gekregen.
Na het eten krijgen we als iedere dag een kort praatje van Ronald die met slecht nieuws komt, morgen wordt er veel regen en er is zelfs sneeuw voorspeld.
Dus er komt een voorstel niet te gaan rijden morgen en dan onder weg de ktm fabriek te bezoeken, maar een bus te huren en ons te laten rijden.
Er wordt flink gemord maar iedereen (behalve 1) kiest ervoor in de bus te stappen morgen.
|
Maandag 27 april
Eenmaal ontwaakt na een een goede nachtrust in ons tweede hotel in het Bayerische Kollnburg, zagen we dat het prachtig mooi weer was! Dat kwam mooi uit, want de route ging vandaag richting Tsjechië en Oostenrijk.
Eerst de route volgen richting Tsjechië, de grens overgegaan Prachtig asfalt, maar dat zou snel veranderen. Eenmaal van de hoofdweg naar Praag afgeslagen, werd het gauw anders.
Route ging langs een mooi natuurgebied, maar het asfalt werd snel slechter, en de paadjes nauwer.
Eenmaal in Oostenrijk aangekomen, prachtige wegen met mooie bochten erin, die voorzien waren van nieuw asfalt.
Wat een genot om hier te mogen rijden!
Inmiddels liep het kwik ook op naar de 25 graden, dus deze dag kon niet meer stuk!
|