Vertrek vanuit Zaandam om 7.00 uur voor de Zaanse clan die aardig begint uit te dijen. Het is ook iedere keer weer zo leuk dat het niet mee valt om de enthousiaste verhalen voor je te houden en ja dan willen anderen het ook meemaken. Tot ± 11.00 uur alleen maar snelweg en regen, bah niet leuk. Arjan opgepikt bij Zevenaar, later kwam de West-Friese groep ook aan. Met Ed de hekjestruc gedaan, ja zeg 50 cent voor de wc, wat denk je nou. Wat ik verder van vandaag onthouden heb is: slecht wegdek, veel, heel veel mooie bochten, een stukje door dorpjes, bebouwde kom, druk, veel opstoppingen bij verkeerslichten en hordes opkikkers. Daarna alleen nog maar bochtjes, lekkere doorrijders.
Erik heeft bijna ieder jaar een tassentruc, soms gewoon helemaal los op de buddy, soms lekker smeltend op de uitlaat (o nee dat was bij mij met die fijne ortlieb-tas en Erik's favoriete t-shirt verbrand, lekker dan). Dit jaar is zijn tas gewoon tijdens het rijden geflipflopt?! Mm zat eigenlijk wel beter zo. Verder maar één keer een verschil tussen de zumo en de routerol. Ik volg Erik natuurlijk, eh de rest even niet, maar na ± 15 km komen we elkaar van tegengestelde kant op een T-splitsing weer tegen en gaan weer samen verder.
Even na zessen kwamen we aan bij hotel Christel. Het gros was er al, gedouched, lekker aan het bier en bezig met sterke verhalen. Gezellig hoor om iedereen weer te zien. Meeste bekenden en een paar nieuwkomers. Goed hotel, lekker gegeten. Voor Sam extra eiwitten, er zat 'n vlieg in de salade wat hem een schnapps opleverde van mister Data. Daarna nog even motoren gekeken, veel Triumphs, ah goed merk hé ;), nieuwe Dorsaduro, nieuwe KTM superduke en nog veel meer, ook nog konijntjes, cavia's en cavinijntjes/koia's gevoerd. Vervolgens probeert Fred te slapen bij zijn kersverse Slapie. Fred waarschuwt dat hij kan snurken. Wel zo te horen en aan de oogjes te zien doen beide heren niet voor elkaar onder. Fijn dat je dan gehoorbescherming bij je hebt.

Om half 8 stap ik op de motor om naar Martin te rijden, waar we zullen verzamelen om vanaf daar met zijn 6-en te vertrekken richting Duitsland. Om 8 uur sta ik bij hem voor de deur en drink een bakkie koffie terwijl we wachten op de rest. Om half 9 komen Twan en Etienne aangereden en niet veel later arriveert Ed. Nu is het alleen nog wachten op Dennis. Dat dit verder de rest van de week een trend is weet ik op dat moment nog niet.
Ondanks de wat dreigende wolken besluit iedereen op Etienne na om zonder regenkleding te gaan rijden. Ondanks dreigende praatjes van Dennis om niet te willen wachten op tankende KTM's staan we toch bij het eerste het beste tankstation stil om de KTM van Etienne van benzine te voorzien. Daarna rijden we weg richting Heerlen om daar de grens met Duitsland over te gaan. Via een alternatieve route (een deel B258) rijden we door de Eifel om uiteindelijk ergens de originele route op te pakken. Bij de eerste tankstop heb ik het zo koud dat mijn handen net zo blauw zijn als mijn motorhandschoenen. Op advies van Martin doe ik mijn regenjas aan en warempel de rest van de dag heb ik het niet meer koud.
Rond het middaguur zien we bij een Imbiss een zwart zijspan en nog een aantal motoren staan. Dit is voor Martin die voorop rijdt een teken om te stoppen om er te gaan eten. Na de zeer goede lunch rijden we over wederom de geweldige wegen in de Eifel door tot de tank van de KTM aangeeft dat er weer gestopt moet worden. Na deze laatste stop rijden we door tot we bij Hotel Christel aankomen waar we de nacht zullen doorbrengen. Dat ze bij het hotel blij zijn om ons te zien moge duidelijk zijn, aangezien ze de vlag voor ons hebben uitgehangen.
Nadat we het ons het bier goed laten smaken en het motorpak hebben omgeruild voor een shirt en spijkerbroek kruipen we allemaal aan tafel. Ronald (een van de mogelijkmakers) heet ons alle 62 welkom en deelt geholpen door de andere mogelijkmakers het enige echte originele Opkiktoer T-shirt van dit jaar uit. Ook is er voor iedereen die wil een heuse Opkiktoer sticker. Etienne wordt door de mogelijkmakers bedankt voor het schrijven van zijn verslag over Opkiktoer 2008 en ik word gevraagd er een te schrijven voor 2009.

Op naar het volgende hotel. Heerlijk om de hele dag te kunnen rijden. Fred zeurt over een zere kont, ach dat krijg je met de jaren denk ik. Vandaag was een dag van droog, regen, droog, regen en vet regen. Lekker op tijd vertrokken na een goed ontbijt maar eh dat was maar goed ook. Zo rond 8.30 de eerste wegopbrekingen. Er stond aan onze kant geen omleiding aangegeven. Dat ging dus niet helemaal goed. Twee waren zo moedig om off the road te gaan kijken of die route ' n optie zou zijn. De rest (waaronder ik) bleven trouw wachten.......en wachten.........en wachten.......... Ondertussen zagen we heel wat motoren heen en weer maar vooral ook heen gaan via verschillende kanten en allemaal niet terugkomen?! Iedere keer als ik dacht dat ze terugkwamen lag ik als een oorlogsreporter in het gras om uit n fraaie invalshoek een actiefoto van ze te maken. Helaas die foto krijgen jullie niet te zien. Pas bij het hotel kwamen we elkaar weer tegen.
Een naar voorval vandaag. Een hert vond het nodig om tegen Matthé aan te rijden. Helaas hield daardoor de toer voor Matthé op, hij werd afgevoerd naar het ziekenhuis en gelukkig binnen een paar dagen geopereerd. Er zat ook n stukje gepland off the road in. Jeetje mina zeg wat een split. Echt niet fijn en dan ook nog zo'n fijne haakse hoek naar beneden erin. Helemaal goed. Ik hoorde dat 'n Daytona dit niet echt lag en ook een Versys had 't er helemaal mee gehad. Een lokale bewoonster: wat er toch aan de hand was. Een rally of zo? Waren ze nu echt zo gek om deze weg te nemen? Een paar meter parallel liep een prachtige weg?! Argh, genoten van de verse asperges onderweg. Zo prettig, niemand maakt een punt van je lekkende spullen. Nog n paar keer 'n conflictje tussen de routerol en de zumo. Lekker veel heen en weer en goed kunnen oefenen in draaien op de weg .
Even voor zevenen kwamen we aan. Ik was best gaar. Vlak bij de achteringang stond n bordje "Niet parkeren" was speciaal gereserveerd voor ons driewielerjongetje. Lekker nog even douchen en hup aan tafel. Maurice en Jetty waren vandaag aangesloten, pfff 800 km snelweg en dan nog achterop ook, petje af hoor. Voor Maurice was het eigenlijk de verkeerde tour. Hij had ernstig last van hooikoorts en was aan het afkikken van de pillen zodat ie goed kon opkikken. Het was gezellig in het hotel. Zo gezellig dat Fred zijn kamer niet meer kon vinden. Hij stond zo bij een vreemd koppel in de kamer. Na een gezamenlijke zoektocht en met de juiste lift: gevonden :).

Ook deze ochtend ziet het er een beetje donker en dreigend uit als ik uit het raam kijk, maar het is droog en na gisteren heb ik er alle vertrouwen in dat het droog blijft. Ik ren onder de douche door om daarna met de bende te gaan ontbijten. Dennis is de laatste die aan tafel schuift en zo blijkt later, ook de laatste te zijn die zijn spullen op zijn motor heeft gebonden. Als laatsten vertrekken we bij het hotel. Er staat alleen nog een Tuono op de parkeerplaats op het moment dat we wegrijden.
Martin besluit meteen al om de verkeerde kant op te rijden, maar Ed attendeert ons er meteen op dat we gewoon de rest achterna moeten. Over zeiknat asfalt rijden we weg uit het plaatsje. De wegen zijn schitterend, maar ik durf dankzij het natte asfalt toch niet echt gas te geven. Na een poos gestuurd te hebben zien we weer een flink aantal motoren staan bij een Gasthaus en besluiten we daar te stoppen voor een kop koffie. De Kuchen zijn al allemaal op, ze hadden duidelijk niet gerekend op zoveel klandizie op de vroege dinsdagochtend. Weer buiten gekomen zien we de eerste schade van deze toer. Een Stucgati heeft een musje gekopt en dat hebben zowel de koplamp als het musje niet overleefd.
Dan rijden we weer verder tot de KTM van Etienne aangeeft dat het weer tijd is om te stoppen. Na een korte stop rijden we door, het weer blijft een beetje twijfelachtig, soms lijkt het mooi en zonnig te worden, maar als we stoppen voor de lunch haalt het meisje die bij de Imbiss werkt toch maar de reclameborden naar binnen die allemaal omgewaaid zijn. Ook hier was geen rekening gehouden met zoveel klandizie (6 man) want na 1 of 2 broodjes worst is het brood op. Nadat er een nieuwe voorraad brood is gebracht kunnen we toch allemaal nog genieten van Brot und Wurst. De harde wind tijdens de lunch blijkt een voorbode van wat regen dat we op ons dak krijgen later die middag. In het begin lijkt het nog alsof we de regen kunnen omzeilen, maar als snel moeten we allemaal stoppen om een regenpak aan te trekken. In korte tijd regenen we allemaal flink nat.
Gelukkig is het niet heel ver meer naar het hotel en komen we daar een klein uurtje later aan. Later tijdens het avondeten vertelt Ronald dat het weer er helaas niet zo best uitziet voor woensdag, er wordt regen voorspeld. Ook vertelt Ronald dat helaas iemand een ongeluk heeft gehad. Wat blijkt, de Tuono rijder (die waarschijnlijk na ons is vertrokken.) heeft een ree geraakt en heeft de banden van zijn schouder afgescheurd. Hij ligt in het ziekenhuis en zou snel geopereerd worden.

Regen, nat en koud. Wel gezellig en heel relaxed als de weersvooruitzichten zo duidelijk slecht zijn. Niemand had haast vanmorgen. Een aantal bikkels gingen toch! Het hotelbusje werd getaxied door mogelijkmaker Erik naar het stadje zodat de locale motorzaak geplunderd kon worden. Bijvoorbeeld door Jan met de ZX-10, die had gister zijn regenpak en een bus kettingspray verloren, was gewoon weggewaaid. Verder waren er een aantal regenpakken aan vervanging toe.
Op de terugweg zat Henk achter het stuur van het busje. Bij de kartbaan, Henk wacht je even....... Eh Henk heeft dit niet gehoord denk ik, was de kartbaan open? Onderweg terug naar het hotel, een flits? Hee worden we geflitst? Nee joh, oké toch wel, aangehouden voor 25 km te hard! Nee ik heb geen papieren, rijbewijs enzovoort bij me. Van wie is het busje: dat staat toch op de zijkant. Wat €35 gelijk afrekenen! Kan dit niet goedkoper? Het antwoord van de politie "'t is geen Turkije, nu afrekenen".
Verder werd er genoten van het wellnessgebeuren in het hotel, lam gehangen, heerlijk vlees en lekker ruikende kaasplateau gegeten. De sauna in met zijn allen en wat je dan allemaal hoort. Ook voor een aantal hun eerste massage. Tja en Ron is dan de gelukkige om die van de vader te krijgen.
Arend was de enige die de route helemaal gereden had. Het groepje van Ducati Ad, Bimota Bart en VTR Marco zijn na ± 200 km afgehaakt, Marco had helemaal bevroren handen. Hij had zo zijn handvatverwarming nodig, laat die 'm met dit weer gewoon in de steek. Het eten was een ietwat onbestendige hap vanavond, 2 gummie dunlop ballen die bijna door niemand zijn opgegeten. 's Avonds gingen de heren spelletjes doen: snuiftabakmeppen.

Ronald krijgt helemaal gelijk de volgende ochtend. Al bij het wakker worden hoor ik dat het regent en het zou die dag niet meer droog worden ook. Tijdens het ontbijt overleggen we wat we er mee doen en we besluiten om niet te gaan rijden die dag. Dit kan ook omdat we de nacht zullen doorbrengen in hetzelfde hotel.
Tegen de middag zijn we het binnenzitten zo zat dat er geïnformeerd wordt of er ergens iets te doen is en het blijkt dat er een "motormuseum" vlakbij het hotel zit. Met een grote groep (er waren er velen die besloten hadden om die dag niet te gaan rijden) lopen we naar het museumpje en ik moet toegeven, de goede man had aardig wat spulletjes weten te verzamelen in de loop der jaren. Zijn schuur/loods staat vol met oude NSU's, Zundapp's, Adler's, DKW's en meer van die oudere motormerken.

Heerlijk geslapen. Volgens mij zat iedereen vroeg aan het ontbijt en helemaal klaar om te rijden. Wederom goed ontbijt maar buiten nog grijs en grauw. Niet echt bemoedigend. Gedub, dag 3, 4, 3, 4, 3, 4 welke route zullen we doen? Het werd uiteindelijk voor ons dag 3, richting Tsjechië. Achteraf best een goede gok want we hebben het nog flink getroffen met het weer in vergelijking met diegene die dag 4, Oostenrijk gereden hebben.
We reden in het begin vooral veel in de wolken, koud, nattig, sneeuw wel veel mooie bochten maar allemaal nog niet zo wakker leek het. Verderop gelukkig wel droog wegdek en nog veel meer mooie bochten. Tsjechië als vanouds, wat een wegdek zeg, zo slecht, gaten, kuilen, zigzaggend eromheen. Verder wat getrut met de route en gesplitst teruggereden. Tsjechie uit en het was weer prachtig om te rijden, wat een mooie stuurweggetjes. Uiteindelijk een lus minder gereden en heel relaxed om half vijf al binnen. Lekker gebadderd en uitgebreid iedereen binnen zien komen en borrelen op terras. Het eten vanavond was niet veel soeps, klootjessalade vooraf en voorhuidjessoep, ik ben blij dat ik geen vlees eet.

Ondanks dat het er ook vanochtend niet al te geweldig uitziet, stappen we toch op de motor. We zijn het binnenzitten zat en hopen er op dat het niet de hele dag blijft regenen. Dennis heeft ook vandaag geen haast en we staan ongeveer 20 minuten te wachten voor ie uiteindelijk klaar voor vertrek is.
Na de eerste stop voor koffie en Kuchen droogt de weg op en kunnen we steeds meer genieten van de mooie wegen/routes die zijn uitgestippeld. Volgens de route moeten we ergens een pontje vinden om daarmee de oversteek te maken, maar we krijgen het niet gevonden en dus besluiten we om Ronald's advies te volgen en over de brug te rijden. Dat dit geen verkeerde keuze is blijkt wel uit de superwegen die we voorgeschoteld krijgen op weg weer terug naar de originele route.
Naar mate de dag vordert wordt het weer steeds beter en als we 's avonds weer in het hotel aankomen ziet het er een stuk beter uit als toen we vertrokken.

Alle spullen weer pakken, op naar het vorige hotel. De dag begon mistig maar de zon brak lekker snel door. Prachtige routes, mooie doorlopers, heerlijke bochtjes, prachtige omgeving.
Bij de eerste stop, oeps het Italiaanse karakter laat zich gelden. De Italiaanse schonen hebben extra aandacht nodig. Goed idee van de andere groep om hier neer te strijken. De eigenaren hadden nog net de tijd om de parasols uit te zetten en het stroomde helemaal vol. Het werkt altijd, een aantal motoren voor een terras. Heerlijke pizza gegeten, lekker in 't zonnetje op 't terras. Lekker gereden. Aan 't eind van de dag begon het te regenen. Ach dom om je vizier schoon te vegen, allemaal special effect voor niets. We kwamen vrij laat aan, snel inchecken, ja hoor we hadden een hele conferentieruimte als kamer, heerlijk al die ruimte om je heen. Helaas geen kamer met regendouche zoals de Aprilia-brothers.
Er bleek ook een Harley-Davidsonclub te zijn deze avond. Maurice en Jetty hadden ze al iets eerder ontmoet, op weg naar het hotel. Maurice had ze allemaal (natuurlijk heel netjes) ingehaald. Komen de HD'ers vervolgens achter ze aan en worden Maurice en Jetty zo goed als ingesloten op het parkeerterrein van het hotel. Oeps hopen dat ze morgenochtend wegkomen. Het eten was een grillplate of zo. Ron liet zijn fantasie de vrije loop. Nou ja, wat je creatief noemt, stukje frikandel, 2 ballen en kwak witte saus compositie. Toe: groene drilpudding.
En een concert van de Harley-Davidsonclub. Gitaar, zang helemaal geweldig wat een talent, muziek verbroedert. Het was de Harleyclub met de meeste vrouwelijke leden op schwere machines, jawohl, nicht schnell aber wohl schwer. Als klap op de vuurpijl een nieuw firemaster-talent: Ron en Menno-ZX10 verzorgden een duovuurspuwshow.

Vrijdagochtend ziet er weer niet best uit. Maar vandaag laten we ons niet kisten door het weer (we kunnen ook niet anders, we moeten immers weer terug naar Heimbuchenthal). Al bij de eerste tankstop breekt het zonnetje door en deze dag beloofd de mooiste dag van de toer te worden. Zo mooi zelfs dat Ed 's middags tijdens de lunch besluit te gaan genieten van een ijsje.
Omdat het vandaag 1 mei is, is het ook een heel stuk drukker met Duitsers die de weg op gaan. In bijna elk dorp staan er veel mensen op straat en staat er wel een oudere man te gebaren dat we het rustiger aan moeten doen. In een dorp neemt een Keverbestuurder het een van ons zo kwalijk dat we hem inhalen, dat ie besluit om de eerst volgende die hem wil passeren van de weg te rijden. Ondanks deze kleine perikelen genieten we van de geweldige route die we ook deze dag weer voorgeschoteld krijgen.
Vandaag weten we het veerpontje wel te vinden. Ervoor betalen hoeft niet, geen idee waarom niet, of het nu is vanwege dat het een feestdag is, of omdat we met zoveel zijn, of omdat de mogelijkmakers het al geregeld hebben. Na het pontje krijgen we ineens wat druppels op onze helmen en dit is voor de KTM van Etienne het teken om zonder benzine te komen staan. Hier blijkt dat de vooruitziende blik van Etienne om een jerrycan benzine mee te nemen (op nadrukkelijk aandringen van Dennis) een gouden zet. Na het vullen van de tank (nou ja, met 5 liter) rijden we door naar het eerst volgende tankstation waar we allemaal zo'n beetje zonder benzine staan.
Vanaf daar rijden we over natte wegen naar het hotel. Daar aangekomen staan er weer veel motoren, maar dit keer niet het soort wat ik verwacht had. Er is een bende Harley rijders neergestreken in hetzelfde hotel als waar wij overnachten. Het avondeten wordt opgeleukt door de zangtalenten van een van de Harley rijders en na het eten krijgen we nog een vuurspuwshow die een jaarlijkse traditie blijkt te zijn.

De laatste dag alweer, jammer. Mooi weer, ziet er goed uit voor de terugreis. Nu al geen zin in de snelweg maar gelukkig eerst nog een paar honderd kilometer binnendoor. Veel vertrekken er behoorlijk vroeg. Sommige zijn zo snel, of ben ik gewoon zo langzaam, dat ze al weg zijn voor ik afscheid kan nemen.
Gelukkig kwamen we onderweg nog een aantal tegen. Heerlijk, zo mooi weer dat je lekker op 't terras kon zitten eten. Wederom prachtige wegen en het reed lekker door. Fred taaide rond 12 uur af, verder in één streep naar huis vanwege familieverplichtingen. Wij met zijn viertjes verder.
Rond drie uur (of zo, rond de 400 km voor de eindfinish, vlakbij Winterberg) gleed Rob onderuit doordat er een bus tegemoet kwam in een smal, verkantend, haarspeldbochtje. Heel lullig, rij je zo lekker al die dagen en dan op 't eind dit. Gelukkig leek Rob er behoorlijk heelhuids af te komen (gebroken sleutelbeen bleek later, wat een bikkels hé die Opkikkers). Zijn verfraaide SP een stuk minder helaas. De SP geducktaped, Rob vol met paracetamol en verder rechtstreeks naar huis.

Het lijkt een normale ochtend te zijn voor een Opkiktoer (weer mistig en fris) als ik naar buiten kijk, maar vol goede moed stappen we vandaag op de motor. Het wordt de laatste dag en daarvan gaan we genieten, lekker weer of niet. Al na een paar km's breekt de zon door en is het weer heerlijk om op de motor te zitten.
Vandaag wordt de dag dat BMW zich van zijn meest betrouwbare kant zal laten zien. Zo gauw als we een stuk gereden hebben is Twan een flink stuk achterop geraakt en blijkt dat zijn ABS kuren vertoond. Zo valt met regelmaat de rem uit (wordt ie fijntjes op zijn dashboard voor gewaarschuwd) en na een paar keer gestopt te hebben besluiten we tijdens de lunch om de BMW -dealer in NL maar eens te bellen. Hij adviseert om de motor maar eens te resetten dmv het loshalen van de accu. Dat je hiervoor 4 man nodig hebt verrast me, maar schijnt bij BMW heel normaal te zijn. De reset heeft geen effect, maar we komen er nu wel achter dat de achterrempomp blijft hangen.
Hierna besluiten we om de route te laten voor wat ie is en om de snelweg te gaan opzoeken. Dat we dan nog 150 km binnendoor moeten rijden voor we daar bij zijn is natuurlijk alleen maar een bonus. Bij het laatste tankstation voor de snelweg gooien we onze motoren en onszelf nog even vol en dan beginnen we vol goede moed aan 250 snelwegkilometers naar de grens.
Op de snelweg blijft Twan wederom achter en als Etienne en ik op hem wachten raken we zover achterop bij de rest dat we ze uit het oog verliezen. In ons enthousiasme om hen weer bij te halen nemen we de verkeerde afslag en rijden we dus ipv met zijn 6-en met 3 verschillende groepjes richting NL. Na wat heen en weer getelefoneer en nog een tankstop komen we elkaar (al dan niet toevallig) weer tegen bij het eerste tankstation na de grens in Venlo. Het laatste stukje (tot Eindhoven) rijden we nog samen over de A67 en dan zit voor mij de toer erop.