Voor 2006 hebbeb we de luxe van twee verslagen! Onderstaand verslag is geschreven door deelneemster Anita Holst. Zij heeft het verhaal alweer langgeleden aan ons aangeboden..... Anita bedankt!
Het tweede verslag kwam pas onlangs boven water en is geschreven door rookie Hans Volbeda. Hij heeft het verhaal gemaakt om de leden van zijn motorclub lekker te maken... je vindt zijn verhaal hier:
Tot nu toe heeft het me aan de tijd ontbroken om Anita's verhaal inclusief de bijbehorende foto's op de site plaatsen. Daarom zet ik het verhaal (voorlopig) dan maar zonder de plaatjes online...
Het verhaal is af en toe wat aangepast en aangevuld, lees en verkeer weer in de sferen van begin mei 2006!
Hier klikken
levert nog meer foto's op: Opkiktoer 2006 de foto's èn de filmpjes
De 2006-editie bood je van zaterdag 29 april 2006 tot en met donderdag 4 mei 2006 een hoop plezier. Aan de hand van een routebeschrijving (op papier en GPS!) hebben we je door Duitsland geleidt waarbij je, alleen of in een zelf gekozen groepje, je eigen tempo kon bepalen.
Het is zaterdag en de tassen zijn gepakt en de fietsen zijn rijklaar, Garmin mag mee ook al zijn we er nog niet helemaal uit of de route er nu wel of niet goed in staat. De komende paar dagen ontwikkelt er dan ook een hevige strijd tussen het aloude routerolletje of de hightech Garmin.
We gaan maar eens op pad en onderweg pikken we onze tourmaat Ad uit Groningen op. Na een aantal bakkies warme koffie zijn we weer voldoende opgewarmd om de route op te gaan zoeken. Helaas blijkt eenmaal onderweg dat de Garmin toch een eigenwijs ding is en de route is niet volledig opgenomen, dus wordt de kortste route naar het hotel gekozen en die leidt ons naar het wel bekende Winterberg.
Nou weet ik best dat je daar af en toe op de lange latten kunt staan maar daar hadden we ons nu niet op voorbereid. Het begint er te regenen en langzaam gaat het over in een iets andere substantie. Er staan een aantal choppers (nee, je mag ze niet schoppen) langs de kant van de weg en meewarig denken we "sukkels gewoon een kwestie van doorrijden". Nog geen drie bochten verder balen we ervan dat we de sneeuwkettingen niet meegenomen hebben want we komen geen meter verder, sterker nog we glijden alleen maar achteruit en dat is niet helemaal de bedoeling. Kortom sneeuw en prut op de weg &%@domme …. en een hele toer om de 3 fietsen heelhuids er door heen te rijden.
Maar eenmaal door de prut heen kunnen we de weg vervolgen en leidt Garmin ons langs een mooie route naar het eerste hotel, 
Hotel Zur Mühle.
Vlakbij het hotel komen Ad en ik er achter dat onze Garmins een andere route naar het hotel willen rijden maar na een bezoek aan een leuke parkeerplaats (mijn Garmin) zijn we dan uiteindelijk toch op de plaats van bestemming (Ad z'n Garmin). Er zijn al meerdere opkikkers gearriveerd en nagenoeg iedereen heeft de prutsneeuw mee gemaakt. Een flink aantal hebben ook de route gereden en zijn terecht gekomen op een mooi bospad met als eindresultaat een hele vieze motor. Een enkeling heeft zich hier zo aan gestoord dat de motor al door de wascabine is gehaald.
Er zijn weer bekende gezichten en ook "oude" nieuwe deelnemers, kortom een soort reünie gevoel geeft het wel. Het is de eerste lustrum toer en daarom als nieuw fenomeen het uitreiken van de t-shirts op de eerste dag, wat voor de komende dagen een vrolijk baken op het terras geeft.
Hotel Zum Braü
is een absolute topper met alles er op en er aan, dus massage besproken voor de volgende avond en een lekker biertje gedronken.
Helaas heeft één van de Suzuki's het begeven, maar dan komt echte vriendschap om de hoek kijken. Er komt speciaal vanuit Nederland een andere motor op de aanhanger en die wordt zelfs de volgende ochtend al afgeleverd zodat de tocht door meneer voortgezet kan worden.
In tegenstelling tot de vorige toer vallen er nu geen mensen af maar komen er motorfietsen en berijders bij, kortom het was een goede dag met een koude start.
Om nog maar niet te spreken van een top ferry die ons over de Donau heeft gebracht. Onderweg spreken we ons respect uit voor de Mogelijkmakers, want het is toch wel een hele klus om het zo goed voor elkaar te krijgen. Helaas moet vandaag de Garmin het weer afleggen tegen de routerol maar er is hulp gevonden. Een van de opkikkers heeft een pc bij zich en dus kunnen 's avonds de routes opnieuw geladen worden in het elektronische snufje. Helaas blijkt dat de Garmin waar ik mee rij niet dezelfde kaarten gebruikt, dus het wordt morgen weer de vraag "doet ie et of doet ie het niet".
Het avondeten wordt een klein probleem want niet iedereen weet meer wat die (de vorige avond..) besteld heeft. Dus het wordt een verrassing, zowel voor ons als voor het bedienend personeel. Ook vandaag heeft een Suzuki het opgegeven en het blijkt de stuurmaat van die andere Suuz te zijn. Dit keer is helaas de voorraad uit Nederland op en deze zal met de auto en waarschijnlijk op aanhanger naar huis terug moeten gaan. Helaas dus 1 bestuurder minder maar daar zijn er weer twee met nieuwe zin voor in de plaats gekomen.
Langs de route staat Ron foto's te maken en dat is dan ook meteen het laatste wat we van hem die dag hebben gezien, hij heeft nooit meer de aansluiting gevonden. Het is een top route, hoewel bij het bier 's avonds blijkt dat de meningen hierover verdeeld zijn. Er zijn er die op de Tom-Tom door Tsjechië zijn gegaan en hier vervolgens hebben kennis gemaakt met het erbarmelijke asfalt en de velgen beschadigd hebben, niet leuk dus.
Terug in het hotel op naar de massage en het avondeten. Dit laatste was geen verrassing, want er is maar 1 schnitzel aan tafel en voor de rest heeft iedereen hetzelfde, dus lekker makkelijk en lekker!
Ik moet tanken en we hebben afgesproken om bij de eerste pomp sap in de motorfietsen te doen. Onze Ducatist rijdt voorop omdat hij de enige routedenkende Garmin van ons twee heeft, om vervolgens NIET te stoppen bij de eerste pomp….. Als je al op de laatste litertjes rijdt doe ik hier zuinig mee met als gevolg dat Bart en ik de aansluiting bij de routerol van Ron en de Garmin van Ducati-Ad zijn kwijtgeraakt. Goede raad is duur, dus eerst terug gereden toen een pomp opgezocht, sap erin gegooid en onze Garmin wakker gemaakt. Ingesteld op de kortste route en daar gaan we maar weer op naar Bad Brückenau. Onderweg heeft de hedendaagse techniek ons toch weer gered, met behulp van SMS'en en toch de top Garmin hebben we Ad en Ron weer opgepikt om toch weer volledig de route met z'n vieren te kunnen uitrijden.
De route bracht ons veel afwisseling, dorpjes en wederom een verrassend pontje. Eenmaal bij het hotel toch blij met dat koele biertje en de verfrissende douche en alweer de laatste avond maaltijd. Tijd vliegt als je samen met andere geestverwanten met je hobby bezig bent.
Mogelijkmakers bedankt voor wederom mooie routes en het zo regelen dat een kleine 60 motorliefhebbers zich weer een paar dagen hebben kunnen vermaken. Het was weer top!
De verslagen en de foto´s van de 2002 
, 2003
, 2004
en 2005
toer vind je door op de icoontjes te klikken!