Het verslag van 2003 heb ik deze keer niet zelf geschreven, ik gebruik daarvoor het (onderschepte) verhaal van deelneemster Ingrid. Zij schreef het voor het clubblad van de M.C. Randstad. 
Dank je wel Ingrid!
Het begon allemaal met een e-mailtje van één van de organisatoren: we hadden elkaar ooit een keer gesproken aan de bar van een hotel in Ulm tijdens de laatste Kicxtour, heel laat en - hoe kan het ook anders - na te veel bier … "Of ik zin had om mee te gaan met een alternatieve toer en of er eventueel nog wat meer ex-Kicxtourders geïnteresseerd waren?"
Ik was meteen enthousiast en het was niet moeilijk om Jurgen over de streep te krijgen. Dat ging ongeveer zo… Ikke: "Ga je mee een weekje buiten spelen in Duitsland ?" Jurgen: "Ja hoor ! Wanneer is het dan ga ik mijn vakantie aanvragen …". Jan Paauw zou in eerste instantie ook meegaan maar jammer genoeg bleek later dat' ie niet vrij kon krijgen.
 |
De toer ging op 28 april van start maar omdat we geen zin hadden om op maandag ochtend via de snelweg Nederland uit te moeten rijden vertrokken we op zondag al. Eerst zonder regenpak maar nog voor Utrecht moesten we als stoppen om het (k)ding aan te trekken om het voor der rest van de dag aan te houden. |
 |
 |
Veel bijzonders valt er over deze dag niet te melden behalve dan dat we er in geslaagd zijn maar liefst drie keer door dezelfde onweersbui te rijden. De volgende dag was er maar 250 km van de route over en we waren dan ook vroeg in het hotel. Ronald (driewielerrijder van de kicxtour) was er ook al en deze keer op twee wielen (R6). Kort daarna begonnen de andere deelnemers ook binnen te druppelen. Een boel bekende maar ook heel wat onbekende gezichten, in totaal 36 "man" (waarvan 2 vrouwen). |
 |
 |
Op één deelnemer na had iedereen de eerste 'pitstop' bereikt met als uitzondering een pechvogel die zich in Nederland al onderuit had geremd en, ook al was er weinig schade aan zijn motor, geen zin meer had om verder te gaan. Na het avondeten kregen we ons T-shirt en werd er nog een groepsfoto gemaakt. |
 |
|
 | |
|
 | |
|
 | |
|
 | |
|
 | |
|
 |
|
Op dinsdag ging het serieuze werk dan toch van start en dat begon niet goed want het regende. Ondanks dat het toch nog droog werd, was de weg die ochtend meestal nat en om de lol nog wat te vergroten zaten er ook nog eens een boel omleidingen en stuiterwegen met reparatie strepen in de route. |
 |
|
Om 14:00 maakten we onze eerste stop en stond er nog maar krap 200 km op de dagteller. Ik had het koud en het leek er op dat het opnieuw zou gaan regenen! Toen ik na het 'bakkie' op de motor klom voeg ik me af waarom ik dat motorrijden ook alweer zo leuk vond … Maar toen reden we de berg af en kregen we overzichtelijke lange doordraaiende bochten met goed wegdek en daarna ging de zon nog schijnen ook en ik wist het wel weer ! |
 |
|
Twee heren besloten diezelfde dag al vroegtijdig naar huis te gaan en een andere vond zijn motor zo vies dat ie hem maar in de sloot geparkeerd heeft … de motor deed het niet meer maar zelf had ie gelukkig niets (behalve een beschadigd ego dan) en hij kon dus met de trein naar huis. |
 |
|
 | |
|
 | |
|
 | |
|
 | |
|
 | |
|
 | |
|
 |
Op de derde dag voerde de route ons naar het Zwarte Woud en tot een uur of vier bleef het droog maar toen werden de sluizen weer eens flink opengezet. We waren dan ook blij toen we bij het hotel aankwamen. |
 |
 |
Het hotel had niet echt een garage maar alle motoren moesten binnen want er was een feest voor de 'locals' en die avond stonden er zelfs motoren in de bijkeuken en de in de gang. |
 |
 |
 | |
 |
 | |
 |
 | |
 |
 |
 |
De week voor de tocht had ik samen met Toon naar mijn achterband gekeken en waren we tot de conclusie gekomen dat die het eind van de tocht wel zou halen. Maar op woensdag zat ik al bij de slijtnopjes. Gelukkig bleef het op donderdag (rondje Zwarte Woud dag) droog want 1 mei is een feestdag in Duitsland en de bandenboeren waren dus dicht. Die avond bleek dat ik niet de enige was die nieuw rubber nodig had..... |
 |
Dus op vrijdagochtend stonden we dan ook met z'n vieren bij de locale 'beunhaas' om nieuwe sloffen te laten monteren. Op nieuwe banden hoor je rustig aan te doen maar dat komt niet zo nauw want Jacob (op Miele - nee geen stofzuiger) ging na een kilometer of 25 even in racestijl zigzaggen en toen als een pijl uit een boog de berg af … |
 |
|
Zo kan het dus ook ! Het enige probleem met Jacob was dat ie in zijn enthousiasme 'wel eens' een afslag voorbij reed. Even later verscheen hij dan weer in mijn spiegel en zat ik te wachten tot de kanonskogel weer voorbij kwam (terwijl ik toch ook niet bepaald stil stond). Na nog een dag heerlijk sturen kwamen we alweer 'moe maar voldaan' bij het laatste hotel aan en omdat het de laatste avond was werd het natuurlijk extra gezellig en gingen we te laat naar bed. |
 |
|
 |
Dus besloten we de laatste dag over de snelweg naar huis te rijden want het weer was ook niet zo goed (slap excuus, ik weet het).
Jurgen en ik zijn het er over eens: de route was 'perfect', de hotels waren goed, het eten lekker, de Schwartzwalder Hochstrasse lag er weer fantastisch bij en de groep was heel gezellig. Volgend jaar gaan we weer !!! 2004: Ingrid |
 |
 |
 |
 |
